Rada Fundacji

RADA FUNDACJI

Irena Grudzińska-Gross 

Irena Grudzińska Gross - historyczka literatury i idei, wyemigrowała z rodzinnej Polski po zamieszkach 1968 r. Stopień doktora uzyskała na Uniwersytecie Columbia w 1982 r. Wykładała literaturę i historię Europy Wschodniej na uniwersytetach Emory'ego, w Nowym Jorku i Princeton oraz w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk, w 2018 roku była stypendystką Fundacji Guggenheima. Wśród napisanych przez nią książek znajdują się m.in. „Miłosz i długi cień wojny”, 2020, „Złote żniwa” (z Janem T. Grossem), 2012; „Miłosz i Brodski. Pole magnetyczne”, 2009 oraz „Piętno rewolucji Custine, Tocqueville i wyobraźnia romantyczna”, 1995.

Grzegorz Godlewski

Prof. dr hab. Grzegorz Godlewski pracuje w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się antropologią słowa i antropologiczną teorią kultury. Autor książek: Lekcja kryzysu. Źródła kulturalizmu Floriana Znanieckiego (1997), Słowo – pismo – sztuka słowa. Perspektywy antropologiczne (2008), Luneta i radar. Szkice z antropologicznej teorii kultury (2016). Współredaktor podręczników Antropologia kultury (2005) i Antropologia słowa (2003) oraz tomów zbiorowych: Animacja kultury. Doświadczenie i przyszłość (2002), Kulturologia polska XX wieku (2013), Od aforyzmu do zinu. Gatunki twórczości słownej (2014), Antropologia praktyk językowych (2016). Założyciel i wieloletni kierownik Zakładu Antropologii Słowa. Kierownik zespołowego projektu badawczego „Praktyki językowe jako praktyki kulturowe w ujęciu antropologii słowa” (grant NCN), realizowanego w latach 2012-2014. Członek zespołów redakcyjnych Almanachu Antropologicznego i serii wydawniczej „Communicare” oraz „Przeglądu Kulturoznawczego”, a także rady naukowej „Kultury Współczesnej”. Przez trzy kadencje wchodził w skład Komitetu Nauk o Kulturze Polskiej Akademii Nauk. Grzegorz Godlewski

Elżbieta Matynia

Elzbieta Matynia, absolwentka polonistyki i socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (doktorantka Jerzego Szackiego), jest profesorką w nowojorskiej New School for Social Research, gdzie kieruje katedrą socjologii i prowadzi Transregionalne Centrum Badań nad Demokracją (TCDS)  https://blogs.newschool.edu/tcds/). Jej obszarami zainteresowań są socjologia polityki i kultury, szczególnie procesy budowania i odchodzenia od demokracji, społeczna sytuacja kobiet, oraz wyzwania młodych demokracji za którymi stoi dziedzictwo przemocy. W pracy badawczej Elzbieta Matynia często przygląda się sztuce jako znaczącej przestrzeni refleksji społecznej i aktywności obywatelskiej.  Jej wczesna książka (1996),"Grappling with Democracy: Deliberations on Post-communist Societies (1990-1995)", dokumentuje dyskusje dysydenckich intelektualistów byłego bloku sowieckiego nad perspektywami porządku demokratycznego w tej cześci świata."  "Performative Democracy", (Demokracja Performatywna, 2009) to zaproszenie do namysłu nad znaczeniem pozainstytucjonalnych rozwiązań w budowaniu demokracji: potencjałem rozmowy i spotkania -- niezwykłych rozmów zwykłych ludzi odkrywających  alternatywne, bezprzemocowe sposoby zmiany rzeczywistości. An Uncanny Era: Conversations between Václav Havel and Adam Michnik" (Przedziwna Epoka, 2014) to książka złożona z rozmów Vaclawa Havla i Adama Michnika, wymieniona wśród ośmiu Times Higher Education Books w 2014. Jej eseje "How to Kill a Democracy" (2019), and "Is Liberal Democracy Already History? (2020) to rozwazania nad niepokojacymi procesami odchodzenia od demokracji. W swoich badaniach czesto odwoluje sie do sztuki jako waznej przestrzeni refleksji spolecznej, wiedzy i podmiotowosci obywatelskiej (“1989 and the Politics of Democratic Performativity.” in the International Journal of Politics, Culture, and Society), “Architectures of Gender,” “Democracy Dies in Darkness,” “The Promise of Active Freedom,” “Tribute to a Bridge,” and most recently “Democracy’s Endgame”( Koncowka Demokracji?) https://publicseminar.org/2024/01/democracy-endgame/ ”).

Obecnie konczy ksiazke “Ironie Ruchow  Oporu”.