22-28 lipca 2018 w Międzynarodowym Centrum Dialogu w Krasnogrudzie odbywa się trzecia edycja Sympozjonu "Czytanie Drugiego". Tegorocza zatytułowana jest "KOŁAKOWSKI CZYTA. Diabła i Jezusa – Utopię i Totalitaryzm – 1968 i Odpowiedzialność". Dialogi prowadzą: Krzysztof Czyżewski, Jarosław Hrycak, Marci Shore, Timothy Snyder.
Filozof współczesny, który nigdy nie miał poczucia,
że jest szarlatanem, to umysł tak płytki, że dzieła jego
nie są pewnie warte czytania.
Leszek Kołakowski
Sympozjony z cyklu „Czytanie Drugiego” odbywają się w Międzynarodowym Centrum Dialogu w Krasnogrudzie, w gościnnych przestrzeniach Dworu Miłosza. Zajęcia, prowadzone w formie konwersatoriów poświęcone są współczesnym odczytaniom idei wybitnych myślicieli, silnie
rezonujących z wyzwaniami, przed którymi stoją ludzie pogranicza. Każdemu sympozjonowi patronuje wybrany „przewodnik myśli”, którego postawa i twórczość stanowią ten ważny „punkt z którego patrzysz” (Miłosz, Traktat moralny). Dotychczas byli to Tony Judt, Zygmunt Bauman i
Leonidas Donskis. Naszym debatom w dalszym ciągu towarzyszyć będą idee wyrażone w mottach poprzednich spotkań:
…zalety pisarstwa Hannah Arendt: podejmowanie bolesnych tematów, sądy niezgodne z oficjalną wykładnią, prowokowanie sporów nie tylko z krytykami, ale również – a może nawet zwłaszcza – z przyjaciółmi i nade wszystko burzenie spokoju opinii publicznej.
Tony Judt
Intelektualiści oddają się sprawom ludzkim. Są tymi, których nie ogranicza jeden punkt widzenia lub pogląd, specjalizacja lub perspektywa, kultura lub ideowe preferencje. Stają się mistrzami swojego rzemiosła bycia intelektualist(k)ą poprzez przekraczanie własnych ograniczeń, zdolność komunikowania problemów, zagadnień i idei z własnej dziedziny i umieszczania ich na płaszczyźnie uniwersalnej, dostępnej dla specjalistów z innych dziedzin. W konsekwencji intelektualista zawsze spełnia rolę mediacyjną jako tłumacz lub krytyk.
Leonidas Donskis
Tym razem przewodnikiem „Czytania Drugiego” będzie jeden z najwybitniejszych filozofów XX wieku Leszek Kołakowski. Jego przewodnikami w medytacyjnej podróży w głąb poznawania rzeczywistości byli kapłan i błazen. Choć w czasie kiedy jego słynny esej pod tym tytułem został
opublikowany, czyli w dobie panowania reżimu komunistycznego, a także i dzisiaj, kiedy jesteśmy świadkami recydywy ideologii totalitarnych i tworzenia nowych, sympatia jego czytelników ciążyła i ciąży wyraźnie w stronę błazna, nie możemy zapominać o tym, że wypaczylibyśmy przesłanie filozofa oddając wyłącznie błaznowi prymat nad naszymi myślą i postawą. „Inaczej niż kapłan, błazen nie może samodzielnie dostarczyć fundamentów, może tylko podkopywać te, które istnieją.” Marci Shore, autorka tych słów, która śledziła rozwój refleksji Kołakowskiego w kierunku uznania niemożliwości utopii i narastającej troski o koszty, które pociąga za sobą jej urzeczywistnianie,
podkreśla, że u autora eseju O duchu rewolucji łączy się to z przekonaniem, że „odpowiedzią na tą niemożność nie powinno być jednak fatalistyczne ugłaskiwanie wszelkiego zła. Chociaż nie ma praw historii, które gwarantowałyby postęp, nie oznacza to bynajmniej, że nie jest możliwy świat lepszy od obecnego.”
Uczestnikami sympozjonu, prowadzonego w językach angielskim i polskim, będą „burzyciele spokoju” z Ukrainy, Litwy, Stanów Zjednoczonych i Polski.
ZOBACZ:
