Szkoła Letnia Dilemmy w Krasnogrudzie - dzień 10

Gdy wczoraj, po raz ostatni zebraliśmy się w Dworze Miłosza, program dyskusji zatoczył koło. Pytanie o etos pogranicza, przywołało jednak nieco inny horyzont wyobraźni. Przez te kilka dni język metafor, przestrzennych symboli, wypełnił się rzeczywistą opowieścią. Niosły ją obrazy, dźwięki, oczywiście słowa. Pogranicze stało się polem, które spotyka ze sobą różnorodną, intymną pamięć domu, wędrówki, pojedynczego losu, wspólnoty. Chodzi tu o życiodajną przestrzeń, gdzie wszystko się rozpoczyna, a nie o krawędź mapy, miejsce końca zmuszające do ucieczki w stronę innego centrum. Pogranicze uczy nowej otwartości, zmusza do ryzyka i lotu w nieznane, który przekracza granice, buduje prawdziwe spotkanie i przynależność. Dilemma, działająca w ramach tego etosu, podejmuje próbę stworzenia alternatywnej formy komunikacji, wspólnego języka wymiany i praktyki. To działanie mierzy się z hegemonią wielkich narracji, które wykorzystują kryzys tożsamościowy, duchowy dzisiejszej Europy Środkowej. Życie na pograniczu każe nieustannie twórczo przekraczać, bariery, napięcia, konflikty, pomaga więc i dzisiaj myśleć o jutrze, budować żywą przestrzeń na przekór siłom starającym się ją zniszczyć.