W 1941 roku wydał swoje najważniejsze dzieło - Die juedische Mystik in ihren Hauptstroemungen (Mistycyzm żydowski i jego głowne kierunki), które do dziś jest uznawane za niezwykle istotne.
Pośród innych zagadnień poruszanych przez Scholema należy wymienić kwestię mesjanizmu, będącego dla niego jedną z głownych przyczyn zmian w mistycyzmie i gnostycyzmie żydowskim, pod którego kątem rozpatrywał np. Mitykę Merkawy (Mistykę Tronu zwaną również Mistyką Hechalot) najwczesniejszej wizji mistyki żydowskiej rozwijającej się od ok. I w. p.n.e. dp IX-XI w. n.e., do czasu ojawienia się średniowiecznej kabały.
Jako pierwszy zajął się głębiej problematyką chasydyzmu niemieckiego i kabały profetycznej Abrahama Abulafii.
Na Uniwersytecie Hebrajskim działa Centrum Badań nad Mistycyzmem Żydowskim i Kabałą im. Gershoma Scholema. Przyznawane są także nagrody jego imienia za wybitne osiągnięcia w tej dziedzinie.
Dzieła Gershoma Scholema wydane w Polsce:
Judaizm. Parę głównych pojęć, Kraków 1991
Kabała i jej symbolika, Kraków 1996
Mistycyzm żydowski i jego główne kierunki, Warszawa 1997
Żydzi i Niemcy. Eseje. Listy. Rozmowa, Sejny 2006
Zmarł 21 lutego 1982 w Jerozolimie.
"Magen Dawid. Biuletyn Fundacji Laudera w Łodzi" nr 14 26.01.2007
Scholem Gershom, Żydzi i Niemcy. Eseje. Listy. Rozmowa. Sejny 2006, Pogranicze.