KSIĄŻKA I ZWOJE
"Żegaryszki" to, rozpisana na cztery pory roku konstelacja 78 epifanii poetyckich dialogujących z fotograficznym obrazem. Jej topografia obejmuje łąki, uroczyska, ustronia zwierząt i ostoje ludzi, ścieżki i jeziora pomiędzy wioskami Żegary, Kranogruda i Dusznica na polsko-litewskim pograniczu. Książka nawiązuje do starojapońskiej tradycji haiga, zestrajającej haiku, czyli możliwie najkrótszy wiersz, z obrazem. Łączy szarosiwiel całości z amarantową wyklejką. Papier Munken Print White 115 gram, o spulchnieniu 1.5, został zszyty czerwoną nitką i zadrukowany w Cud Druku w Rudzie Śląskiej pod okiem grafika i typografa Romana Kaczmarczyka.
WYSTAWA W PARKU KRASNOGRUDZKIM ALEJA GABRIELI
Pisanie haiku przypomina sztukę zbierania ziół opartą na wiedzy o działaniu światła w odpowiednich porach roku i dnia, powiązanej z rozpoznawaniem mocy tellurycznych konkretnych miejsc w krajobrazie. „Żegaryszki” przypisane są poszczególnym dniom i porom roku, mają też swoją topografię rozpisaną w przestrzeni łąk u zbiegu granic Litwy, Białorusi i Polski. Dużo by pisać o bliskich mi źródłach tworzenia poezji, nadmienię tylko, że rodzi się ona niekoniecznie w odosobnieniu wyłącznie, że potrzebuje przestrzeni międzyludzkiego dialogowania, że dojrzewa w obcowaniu. Trudny tekst, niedostępny bez udziału czytającego. Łatwo jest przejść mimo niego. Trwa tylko w tym jednym momentum – styku kamyka z wodą, zajarzenia węgielka… Przeczytać go znaczy pozwolić mu jeszcze raz się wydarzyć.
Więcej: