Autor, Arab żyjący w Izraelu i piszący po hebrajsku, ukazuje na sposób groteskowy i pełen ciepłej ironii życie zarówno Palestyńczyków, jak i Żydów, wśród których przyszło mu żyć. Narrator tego zbioru opowieści na poły biograficznych, twierdzi, że Arabowie w disco nie powinni tańczyć, bo to ich ośmiesza. Ośmiesza się jego ojciec, komunista, marzący po cichu o synu - palestyńskim pilocie albo twórcy bomby atomowej, chociaż jego szkolni koledzy nawet nie wiedzą, że Palestyńczycy to właśnie oni. Narratora wzruszają zaś opowieści babci o świecie jej młodości, o Arabach godnych, skromnych i dumnych zarazem, mieszkających w palestyńskich wioskach i miasteczkach. Sam jednak stara się wyglądać jak Żyd, by uniknąć niewygód życia Araba w Izraelu.
O AUTORZE
"The New York Times Book Review", wysoko oceniając debiut arabsko-izraelskiego pisarza, pisał: Ciernista i błyskotliwa książka... Narrator Kaszuy jednego dnia marzy o zostaniu pierwszym arabskim premierem, przynoszącym pokój i miłość całemu regionowi, a drugiego dnia o przystąpieniu do bojowników islamskich i wysadzeniu w powietrze izraelskich żołnierzy. Nie dokona ani jednego ani drugiego. Ta opowieść o młodym człowieku błąkającym się po emocjonalnej ziemi niczyjej, ma posmak gorzkiej prawdy.
Recenzje:
Robert Walch, "San Francisco Chronicle", i in.
Izrael, czyli miejsce, gdzie nie da się żyć, Paweł Smoleński, "Gazeta Wyborcza" 3.01.2006
Said Kaszua - Arabowie tańczą, recenzent Piotr Huniewicz
"Arabowie tańczą" - Said Kaszua, pismo "Studium" nr 2 (56) 2006
Studium obcości, Agnieszka Sabor, "Tygodnik Powszechny" 26/2006
Arabowie tańczą po hebrajsku, Michał Sobelman „Nowe Książki” 9/2006
Słuchając Swansów, Katarzyna Krawczyk, "Lampa", 6/2006