Okruchy przestrzeni zawierają wiersze z różnych tomów i okresów twórczości Kovácsa. Na uwagę zasługują szczególnie tzw. Wiersze krakowskie oraz wiersze z cyklów Niebo wirujące na śniegu, Okruchy przestrzeni i Wyznanie. Poezja węgierskiego poety charakteryzuje się bogatą metaforyką i symboliką licznymi odwołaniami do historii i rzeczywistych postaci oraz starannym ukrywaniem poetyckiego "ja". Istotny w poezji Istvána Kovácsa jest konkret, sytuacja, zmysły, zdarzenie zewnętrzne, od którego rozpoczyna się wiersz. Wyraźnie widoczna w tej poezji jest również fascynacja historią polski, twórczością polskich poetów jak również wniknięcie głęboko w polską, zwłaszcza romantyczna, tradycję literacką.
Warte zwrócenia szczególnej uwagi jest również formalna strona tej twórczości. Kovács porusza się zazwyczaj w obrębie tradycyjnych systemów wersyfikacyjnych, często zbliża się po poetyckiej prozy, ale nieobce są mu też swoiste eksperymenty. Nie maja one jednak znamion zabawy literackiej. Są raczej poszukiwaniem najodpowiedniejszego środka wyrazu.
Wśród tłumaczy wierszy Kovácsa znaleźli się m.in. Bohdan Zadura, Jerzy Snopek i Feliks Netz.
Piotr Huniewicz
István Kovács Okruchy przestrzeni, Sejny 2003, Fundacja Pogranicze.