Radosław wiśniewski urodził się w 1974 roku w Warszawie, mieszka w Brzegu nad Odrą. Absolwent psychologii na uniwersytenie Jagiellońskim w Krakowie. Zawód wykonywany - biuralista.
Pisze wiersze, szkice krytyczne i literackie, prozę, recenzje. Współzałożyciel "Stowarzyszenia Żywych Poetów" w Brzegu i współtwórca licznych inicjatyw z pogranicza literatury i animacji kulturalnej związanych z tą grupą. Wiersze składające się na projekt NeoNoe były częściowo publikowane m.in. w "Lampie", "Tygodniku Powszechnym", "Toposie", (arkusz wiersze dla Noemi), "Więzi", "Tekstuliach", a także na blogu htttp://jurodiwy-pietruch.blog.pl.
TOMIKI POETYCKIE:
Nikt z przydomkiem (2003)
RAJ/JAR (razem z Dariuszem Pado) (2005)
Albedo (2006)
Korzenie Drzewa (razem z Dariuszem Pado) (2008)
In absentia, domykanie figur
Nie ma szczepionki na tamten postrzał. i kto dzisiaj poskleja
te ciała w skorupy godne nawrócenia; do kogo ten zal , żalątko,
pogięte zwierzątko zasuszone za powiekami. A przecież mimo
tego, że tak nie chce się patrzeć i widzieć - już rośnie za oknem
równoległy ogród. Zdziczały orzech, grab i klon odgrywa zadaną
rolę po tamtej stronie ziemi. Wytłumia dźwięki i odgina powłoki,
którymi okrywa nas niebo, tak żebyśmy mogli uczyć się oddechu,
który nie zostawia śladów. Mówisz, Meister, że tylko mała dusza
a wielki lament, ale nigdy nie będzie nad miłością innego lamentu
niż ten, jaki wznosi się samotnie pomiędzy pociętymi dziąsłami.
Wiem,
nie trzeba było przyjmować bukietów doskonale wymierzonych noży
niesionych w pochodach jak kwiaty wiosną. Spróbuj jednak od nowa,
bez wstępnych narzędzi otworzyć człowieka. Niech nie wie co to
lament niech wymierza wiarę.