Utwór pochodzi z płyty Anthony'ego Miłosza "Rzeki" wydanej właśnie przez Stowarzyszenie Artystyczne "Muzyka Centrum". Album ukazał się w nakładzie zaledwie tysiąca egzemplarzy i nie jest dostępny w sprzedaży. "Często przeżywaliśmy z ojcem przedstawienia, w których katowano jego wiersze muzycznie - opowiadał Tony Miłosz w wywiadzie dla "Gazety". - Rozmawialiśmy o stosowaniu muzyki do poezji. Kiedyś na festiwal w Szwajcarii skomponowałem utwór do czytanego wiersza naszego krewnego Oskara Miłosza i to się ojcu spodobało, więc potem przychodził do mnie do studia i nagrywaliśmy jego poezję w celu dołożenia do niej muzyki. Teraz użyłem kilku z tych nagrań. Na płycie jest głos ojca, który czyta swoje wiersze po polsku, a po angielsku dwa wiersze czytam ja, w moim tłumaczeniu. W sumie 12 utworów. Wybrałem te, które najlepiej mi się układały do tego typu muzyki. Chodziło mi o to, żeby to było rytmiczne, żeby dało się tego, jak to mówią, słuchać w samochodzie".
Kompozycja "Tak mało" składa się z dwóch części: pierwsza - niemal śpiewana przez Czesława Miłosza z towarzyszeniem fortepianu, druga utrzymana jest w stylu reggae/gospel, a poecie wtóruje chór. Żyjący w Kalifornii Anthony Miłosz jest lingwistą, tłumaczem, antropologiem, chemikiem, neurofizjologiem, neurofarmakologiem, programistą komputerowym i muzykiem (członkiem Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej). Na płycie "Rzeki" bawi się różnymi stylami muzyki: barokową, arabską, jazzem, country i reggae, gra też na różnych instrumentach (m.in. klawikordzie, lutni i klawesynie), a stworzone przez niego muzyczne ramy dla utworów ojca podkreślają rytm tej poezji ("Życie spędziłem, układając rytmiczne zaklęcia" - pisał Miłosz w wierszu "Jak powinno być w niebie").
Na melorecytowany przez poetę wiersz do muzyki jego syna można głosować na internetowej stronie listy.
TAK MAŁO
Tak mało powiedziałem. Krótkie dni. Krótkie dni, Krótkie noce, Krótkie lata. Tak mało powiedziałem, Nie zdążyłem. Serce moje zmęczyło się Zachwytem, Rozpaczą, Gorliwością, Nadzieją. Paszcza lewiatana Zamykała się na mnie. Nagi leżałem na brzegach Bezludnych wysp. Porwał mnie w otchłań ze sobą Biały wieloryb świata. I teraz nie wiem, Co było prawdziwe.
Berkeley, 1969
5.07.2011, Źródło: Gazeta Wyborcza