Urodzony w 1938 w Klużu. Z wykształcenia prawnik, jest dziś redaktorem naczelnym czasopisma literackiego Helikon. Na początku lat 60. współtworzył tzw. pierwsze pokolenie Forrás (Źródło) - obejmujące zarówno poetów, jak i twórców prozy. Nie miało ono jednoznacznego oblicza - było zawieszone między skłonnością do awangardowych poszukiwań formalnych a realizmem. Grupa wydała kilku znakomitych prozaików, którzy z jednej strony starali się "być blisko życia", dając świadectwo trudom życia siedmiogrodzkich Węgrów (ta grupa etniczna spotykała się ze szczególną niechęcią dyktatury Ceauçescu), z drugiej - nie chcieli być zaszufladkowani jako pisarze lokalnego folkloru i poszukiwali przede wszystkim głębi psychologicznej. Twórcy z grupy Forrás publikowali książki w serii pod tym samym tytułem.
Debiutował w połowie lat 60. tomem opowiadań Kowal losu. Sławę przyniosły mu jednak przede wszystkim dwie powieści - wydane w latach 70. Dudni kamień, dudni... oraz monumentalne Poroże. Ta druga książka mogła ukazać się dopiero po upadku dyktatury Ceauçescu - była alegorycznym obrazem zniewolenia, odwołującym się do tradycji Kafkowskich.
István Szilágyi mieszka w Rumunii, w Siedmiogrodzie, współtworząc literacki i socjologiczny fenomen, jakim jest literatura siedmiogrodzkich Węgrów. Jest uważany dziś powszechnie za jednego z największych (i zarazem najbardziej hermetycznych!) pisarzy węgierskich.
Pogranicze wydało:
István Szilágyi, Dudni kamień, dudni. Sejny 2001, Pogranicze.
