Arno Lustiger, pochodzący z polsko-żydowskiej rodziny, kuzyn kardynała Jean-Marie Lustigera, jest dzisiaj jednym z najbardziej znanych świadków i historyków Zagłady w Niemczech. Urodzony w 1924 roku w Będzinie Arno Lustiger należy do tego pokolenia Żydów europejskich, któremu terror hitlerowski zabrał znaczną część rodziny, młodość, a także przekreślił plany życiowe. Lustiger przeżył piekło obozów Auschwitz, Gross-Rosen, Buchenwald i Langenstein. Po wyzwoleniu nie udału mu się wyemigrować do USA, osiedlił się we Frankfurcie nad Menem, gdzie zaangażował się w odbudowę życia żydowskiego w Niemczech; został przedsiębiorcą. Publicznie długo nie wypowiadał się o swoich wojennych przeżyciach. Świadomość, że należy do nielicznych, żyjących jeszcze świadków Zagłady, przyczyniła się w latach 80. do przełamania jego milczenia. Porzucił działałność przedsiębiorcy i całkowicie poświęcił się pracy historyka. Lekceważenie przez część zachodnich historyków żydowskiego ruchu oporu, coraz silniejsze przekonanie, że Żydzi nie stawiali militarnego oporu przeciw polityce zagłady, godząc się z pasywną rolą ofiar – wszystkie te aspekty przyjął Arno Lustiger jako wyzwanie. Lustiger udostępnił historiografii nowe materiały źródłowe, przede wszystkim z perspektywy ofiar. Postulat Lustigera, by w badaniach nad Holocaustem, oprócz dokumentacji sprawców, silniej uwzględniać świadectwa ofiar, spotyka się w z coraz większą uwagą współczesnych naukowców.
Książka jest zbiorem rozmów, w których Arno Lustiger opowiada o tożsamości swojej polsko-żydowskiej rodziny, wspomina przedwojenny Będzin, swoją odyseję po obozach koncentracyjnych. Arno Lustiger rekonstruuje powojenny los Ocalonych, opowiada o swojej działałności naukowej i publicznej, której celem jest upamiętnienie żydowskiego ruchu oporu przeciw narodowemu socjalizmowi.