Święto w stodole. "Gazeta Wyborcza"
Teatr w Stodole. Społecznik 2.0
Program:
29 VIII, pt.
19.00 - spektakl "Bachantki" Stowarzyszenie Teatralne Chorea
20.30 - koncert Drekoty
30 VIII, sb.
12.00- spektakl "Tuwim Julek Para Buch frazy w Ruch" Teatr Małe Mi
19.00 - spektakl "Orlando" Agnieszki Baranowskiej
20.00 - potańcówka z Kapelą Niwińskich
31 VIII, nd.
12.30 - kolekcja bajek Pogranicza - zrealizowanych przez Bożenę Szroeder z dziećmi w Ośrodku Pogranicze Sztuk Kultur Narodów w Sejnach i spotkanie z autorką.
Spektakl „Bachantki” Stowarzyszenia Teatralnego Chorea w reżyserii Tomasza Rodowicza, który stanowi trzecią, finalną fazę mierzenia się przez grupę Chorei z najbardziej intrygującym dramatem Eurypidesa i jest próbą opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii przy użyciu innego niż w poprzednich projektach klucza. Spektakl został zrobiony we współpracy z amerykańskim choreografem Robertem Haydenem (tancerzem, wieloletnim współpracownikiem Ultima Vez). Poza 8 osobowym składem aktorskim w przedstawieniu bierze udział 9-osobowy chór.
Stowarzyszenie Teatralne CHOREA działa od 2004, należą do niego muzycy, śpiewacy, kompozytorzy, tancerze, plastycy, aktorzy, praktycy i teoretycy skupiający swoją działalność wokół sztuki teatru. Wraz z Łódź Art Center Chorea powołała do życia Fabrykę Sztuki w Łodzi. Ogromne przedsięwzięcie Chorei "Oratorium Dance Project" dostał w tym roku nagrodę Złotych Masek za najlepsze wydarzenie w teatrach nieinstytucjonalnych.
Spektakl dla dzieci Teatru Małe Mi "Tuwim Julek Para Buch Frazy w Ruch" - Sceny aktorskie i lalkowe przeplatane są zabawą typograficzną. Przeobrażająca się scenografia to efekt kolażu twórczości artystów łódzkich, wspieranych przez przyjaciół z całej Polski. Scenariusz Marty Guśniowskiej i piosenki Jacka „Budynia”’ Szymkiewicza powstały na podstawie książek Wydawnictwa Literatura: „Rany Julek” – Agnieszki Frączek oraz „Tuwimowo” – panteonu współczesnych polskich poetów, z Wandą Chotomską i Michałem Rusinkiem na czele, parafrazujących wieszcza. Jak pisze o spektaklu Igor Rakowski-Kłos: „…nietypowe odzwierciedlenie wydarzeń z dzieciństwa Juliana Tuwima, a także nietypowe przedstawienie poety. Z dużą dozą dystansu i humoru, w nieco innym świetle niż dotychczas, bo jako niesfornego łobuza. Mały Tuwim przedstawiony w opowieściach pragnie zostać chemikiem i niemal wysadza w powietrze kamienicę…”.
Potańcówka z Kapelą Niwińskich
Kapela Niwińskich w swoim repertuarze ma przede wszystkim starodawne oberki, powiślaki, radomskie mazurki, kujawiaki oraz polki, zasłyszane od znamienitych wiejskich skrzypków i harmonistów mazowieckich.
Repertuar kapeli pochodzi głównie z obszaru Mazowsza południowo-wschodniego oraz pogranicza Mazowsza i Małopolski, a w szczególności z Radomszczyzny.
Muzycy w swej grze starają się zachować jak najwięcej z ludowej maniery swoich mistrzów, uzyskać energetyczne brzmienie dawnych kapel weselnych. Dlatego też muzyka, którą grają, jest spontaniczna i pozbawiona aranżacji, a przede wszystkim taneczna.
Członkowie kapeli grali wielokrotnie na lokalnych festiwalach, pograjkach, Wiejskich Klubach Tańca, Taborach Domu Tańca, ale także dla środowiska miejskiego, zafascynowanego muzyką tradycyjną. Mateusz Niwiński był wieloletnim członkiem Zarządu oraz w 2005 prezesem zarządu Stowarzyszenia Dom Tańca.
Koncert zespołu Drekoty
Drekoty to zespół muzyczny założony w 2011 roku przez perkusistkę Olę Rzepkę. Debiutanckim wydawnictwem zespołu była EPka Trafostacja promowana piosenką Masłem. Aktywność koncertową Drekoty rozpoczęły od nagrody za najlepszą polską piosenkę na Festiwalu Gramy 2011. Potem były koncerty u boku Evangelisty, Julii Marcell, Pustek czy Paristetris i obecność na kilku składankach, m.in. Offensywa 4 i Sealesia 2. Pod koniec 2012 roku pojawiła się debiutancka, pełnowymiarowa płyta zespołu zatytułowana Persentyna. Wydawnictwo znalazło się w czołówce podsumowań muzycznych w zakresie muzyki alternatywnej. Zespół ma na koncie kilkadziesiąt koncertów klubowych, a także wystąpił na najważniejszych polskich festiwalach (m.in. Off Festival, Opener).
Drekoty od początku konsekwentnie poruszają się poza jakąkolwiek systematyką gatunkową. Z trudności zakwalifikowania muzyki Drekoty uczyniły swoje oręże, a ich gatunkiem stał się brak gatunku. Bazowe instrumentarium zespołu to perkusja, klawisze i trzy przeplatające się wokale.
Spektakl "Orlando" - monodram Agnieszki Baranowskiej
"Orlando" inspirowany jest m.in.: "Orlandem" V. Woolf; "Pigmalionem" B.Shawa i "Portretem Doriana Graya" O. Wildea oraz utworami Elliota, A.Stridnberga, Witkacego.
"Orlando" ukazuje dwoistość ludzkiej natury, jej ciągłe dążenie do bycia kimś innym, lepszym, pragnienie doskonałej miłości, doskonałego mężczyzny, doskonałej kobiety. Ośmiesza stereotypy dotyczące kobiet i mężczyzn, kpiąc z ról przypisywanych i narzucanych obu płciom. "Orlando" obnaża ludzkie wątpliwości wobec jednoznaczności bycia tylko kobietą lub tylko mężczyzną.
Artystka otrzymała wyróżnienie za monodram Orlando na VI Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie kwiecień 2008, nagrodę w Dziedzinie Teatru na 9. Międzynarodowym Festiwalu Działań Teatralnych i Plastycznych "ZDARZENIA Tczew-Europa" i I- sza nagrodę za brawurowe wykonanie i plastykę na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie.
Filmowa Kolekcja Bajek "Opowieści Pogranicza" - to zbiór 32 filmów animowanych opowiadających o tradycjach sąsiedzkich, wielokulturowych i międzypokoleniowych Sejneńszczyzny, jaki w ciągu czterech lat stworzyła kilkudziesięcioosobowa grupa dzieci i młodzieży z różnych środowisk narodowościowych, kulturowych i religijnych pracująca pod opieką wybitnych filmowców, plastyków, muzyków, fotografów, dźwiękowców i dziennikarzy (Joanny Polak, Lizy Skvorcovej, Darii Kopiec, Leona Tarasewicza, Wiesława Szumińskiego, Marka Skorupskiego, Dominiki Turowicz i Aleksandry Kotarskiej) w Ośrodku Pogranicze w Sejnach. Inicjatorem i koordynatorem projektu była Bożena Szroeder, twórczyni pracowni "Kroniki sejneńskie" oraz projektów edukacji regionalnej i międzykulturowej realizowanych w Polsce i na świecie. Za sprawą Bożeny Szroeder i przedstawienia "Kroniki Sejneńskie" 15 sierpnia 2014 roku dokonało się przeistoczenie zwykłej teremiszczańskiej stodoły w Teatr w Teremiskach.
Filmy z Kolekcji otrzymały wyróżnienia i nagrody, m.in.: na 17. Ogólnopolskim Festiwalu Autorskich Filmów Animowanych OFAFA 2012, na Ogólnopolskim Przeglądzie Dziecięcych Filmów Animowanych „Halo Echo” we Wrocławiu – nagroda „Czerwony krasnal” (2012), III nagroda w Konkursie Filmów Dokumentalnych „5 minut z życia codziennego” (2012), na VIII Międzynarodowym Festiwalu Chrześcijańskich Filmów i Programów Telewizyjnych „Magnificat 2012” na Białorusi, Nagrodę Specjalną Wojewody Mazowieckiego Jacka Kozłowskiego na VII Polonijnym Festiwalu Multimedialnym „Polskie Ojczyzny” 2012, na IX Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych „Animateka” (2012, Lublana), na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dzieci i Młodzieży Varaždin w Chorwacji (pierwsza i druga nagroda, 2013), na IV Scenicznym Otwartym Festiwalu Artystycznym w Warszawie (2013). Bajka o Cyganie i czerwonym wężu zakwalifikowała się do 8. Dorocznego Festiwalu Filmów dla Dzieci w Seattle oraz na 8. Doroczny Festiwal Filmów dla Dzieci REDCAT w Los Angeles (styczeń–luty 2013). Ten sam film został pokazany w Doris Duke Theater przy Muzeum Sztuki w Honolulu na Hawajach (17 listopada 2013 roku).
Ponad to filmy z Kolekcji pokazywane były na wielu innych prestiżowych festiwalach filmowych w Polsce, Europie (m.in. w Wielkiej Brytanii, Macedonii, Hiszpanii, Danii, Finlandii), jak i w Korei, Indiach, Egipcie czy USA.
10-lecie Teatru w Teremiskach finansowane będzie ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego oraz Fundacji Edukacyjnej Jacka Kuronia.