Alhierd Bacharewicz urodził się 31 stycznia 1975 roku w Mińsku. Pisarz i tłumacz. Wychował się w środowisku rosyjskojęzycznym, języka białoruskiego nauczył się w szkole i w nim tworzy. Pracował jako nauczyciel i dziennikarz. W latach 90. współtworzył awangardową grupę literacką „Bum-Bam-Lit”. Od 2007 roku mieszkał w Hamburgu. Do Mińska powrócił w 2013 roku.
Zadebiutował w 2002 roku książką Praktyczny poradnik rujnowania miast. Opublikował m.in.: Barwy naturalne (2003), Żadnej litości dla Walentyny H. (2006), Przeklęci goście stolicy (2008), Sroka na szubienicy (2009), Szabany. Opowieść o znikaniu (2012), Dzieci Alindarki (2014), Biała mucha, zabójczyni mężczyzn (2015), Psy Europy (2017), Ostatnia książka pana A. (2020). Autor zbiorów opowiadań: Talent do jąkania się (dwujęzyczne, białorusko-polskie wydanie, Wrocław 2008, przeł. Katarzyna Bortnowska, Katarzyna Kwiatkowska, Maryja Łucewicz-Napałkow) oraz Mały leksykon medyczny (2011, wyd. pol. Lublin 2017, przeł. Mira Łuksza). Powieść Szabany doczekała się inscenizacji w Narodowym Teatrze im. Janki Kupały w Mińsku.
Przetłumaczone na rosyjski przez samego autora Psy Europy znalazły się w finale rosyjskiej Big Book Prize. Dwukrotnie (2014, 2017) nagrodzony w Białorusi za „Książkę Roku”. Laureat Nagrody Erwina Piscatora (Niemcy) oraz przyznawanej w Białorusi literackiej nagrody im. Jerzego Giedroycia. Od 2020 roku mieszka w Grazu, razem z żoną poetką Julią Cimafiejewą.
Foto. © Julia Cimafiejewa