13 lipca 2014 WYGNANKA - IMIGRANTKA – SWOJA [FOTO]

13 lipca 2014 WYGNANKA - IMIGRANTKA – SWOJA [FOTO]

Gościem spotkania WYGNANKA - IMIGRANTKA – SWOJA była profesor IRENA GRUDZIŃSKA-GROSS, autorka wydanej w serii "Meridian" książki Honor, horror i klasycy.

13 lipca w krasnogrudzkiej Kawiarni „Piosenka o Porcelanie” odbyło się spotkanie z cyklu „Opowieści o współistnieniu”. którego gościem była Irena Grudzińska-Gross. Spotkanie poprowadził Krzysztof Czyżewski.

O autorce:

Irena Grudzińska-Gross. Historyk idei, historyk literatury, eseistka, profesor literatury porównawczej Uniwersytetu Bostońskiego, przewodnicząca Instytut Nauk Humanistycznych. Studiowała w Warszawie, Rzymie i Nowym Jorku, gdzie zrobiła doktorat z romanistyki w roku 1982 na Columbia University. Publikowała m.in. w „Aneksie", „Zeszytach Literackich", „Tygodniku Powszechnym" i „ResPublice Nowej". Jest autorką książki Miłosz i Brodski. Pole magnetyczne oraz wydanej w serii "Meridian" książki Honor, horror i klasycy, a także współautorką książek  Złote żniwa oraz W czterdziestym nas Matko na Sibir zesłali ...”  napisanych z mężem Janem Tomaszem Grossem.

O książce - Honor, horror i klasycy, Wydawnictwo Pogranicze, Sejny 2012

Eseje Ireny Grudzińskiej-Gross, te o romantycznych klasykach i polskich sprawach, na równi z tymi o Nowym Jorku po 11 września i bliskich jej ludziach pogranicza opisują świat z perspektywy intelektualistki zaangażowanej, która tu i teraz buduje swoją vita activa w oparciu o „pamięć, intelekt, odrębność i niezgodę” (tak kiedyś określiła uosobienie ideału intelektualisty).

Otrzymujemy więc opowieść o najbardziej aktualnych dylematach współczesności, nie tyle zbiór esejów, ile książkę, którą trzeba przeczytać „od deski do deski”, jako jedną, dynamicznie rozwijającą się w czasie refleksję, w której autorce nie tyle zależy na udowadnianiu spójności swoich poglądów („spójność nie jest przecież zaletą samą w sobie”), ile na ciągłym wnikaniu pod powierzchnię utartych opinii, które kamuflują rzeczywistość, relatywizują odpowiedzialność intelektualistów, zaciemniają „sprawy, które są zupełnie jasne”. Nie ma w tych esejach gotowych odpowiedzi, skończonych koncepcji i naukowo uzasadnionych teorii, za to jest coś ważniejszego – duch prawdy. [nota za Krzysztof Czyżewski]